۱۳۸۸ شهریور ۲۹, یکشنبه

تقدیم به خستگیهای مسافران سپیده..

خورشید و خاک، کوه و کویر و درخت و رود،
در هر کجای سینه ایران قدم نهی،
آواز عشق را،
ازسوی قلبهای به پرواز منتظر،
پیغام آورند.

بر یاوران و همسفران دلیر مهر،
از دورها سلام،
از عشق ها نوید.
بر نور بنگرید،
این هدیه ی شماست بر این دشت پر امید..
کز قصه شهامت دلهاتان،
بر لوح جاودانه تاریخ،
می آیدش پدید.
از دورها سلام،
از عشق ها نوید..

۲ نظر:

  1. همه ما بابک داد رو دوست داریم

    پاسخحذف
  2. انسان/دلی به رقت گلبرگ/جانی به بیکرانگی اسمان پاک دارد(محمدجوادحجت)خوشا به حال بابک داد وشما و کسانیکه مصداق این شعر هستند

    پاسخحذف